یکی برای همه و همه برای یکی

هر ساختاری برای حفظ و بقای خود احتیاج به دریافت انرژی و تقسیم آن بین اجزا خود دارد. در جهان خارج پول هم ارز انرژیست و نهادی همچون کنگره که از همان ابتدا بر استقلال مالی خود تاکید زیاد داشته همیشه سعی کرده تا این در یافت انرژی را درون زا کرده و نیازهای ساختاریش را از طریق اعضای ان براورده نماید برای همین مشارکت و همکاری در ان  از اهمیت ویزه ای برخوردار است کنگره ۶۰ در حالی بر کارهای دسته جمعی تاکید دارد   که  معمولا گفته می شود ایرانیان نمی توانند کار گروهی انجام دهند برای همین کشور پر است از تک ستاره های درخشان _در ورزش های تیمی خیلی خوب نیستیم اما در رشته های انفرادی حرف های زیادی برای گفتن داریم و  

بعد هم از ژاپنی ها مثال می آورند که در کارهای گروهی خیلی موفقند و چنین و چنان 

 البته بیراه هم نمی گویند ما در کار گروهی خیلی قوی نیستیم  متولیان تعلیم و تربیت در این کشور بیشتر بر روی فردیت بچه ها کار کرده اند همه ما کم وبیش داستان بازی صندلی در ایران و ژاپن را شنیده ایم در مهد کودکهای ایران ۹ صندلی می گذارندو به ۱۰ بچه میگویند هر کس نتواندسریع برای خودش جا بگیرد باخته و بعد ۹ بچه و ۸ صندلی و ادامه بازی تا یک بچه باقی بماندبچه ها هم همدیگر را هل میدهندتا خودشون بتونن روی  صندلی بشینن اما در مهد کودکهای ژاپن ۹ صندلی می گذارند و به ۱۰ بچه می گویند اگر یکی روی صندلی جا نشود همه باختیدبرای همین بچه ها نهایت سعی خودشان را می کنند و  همدیگه رو بغل می کنن که کل تیم ۱۰ نفره روی ۹ تا صندلی جا بشوندو کسی بدون صندلی نماند و بعد ۱۰ نفر روی ۸ صندلی  بعد ۱۰ نفر روی ۷ صندلی و همینطور تا آخر با این بازی ما از بچگی به کود کان خود یاد می دهیم هر کسی باید به فکر خودش باشداما انهابه بچه هایشان فرهنگ همدلی و کمک به همدیگه و کار تیمی رو یادمیدهندپس اگر در کارهای گروهی ضعیفیم  و حرفی برای گفتن نداریم بدان معنی نیست که  استعداد کار گروهی نداریم یادمان نداده اند .

شاید به جرات بتوان گفت یکی از مهمترین آموزه های کنگره جدای از درمان همین یاد دادن کار گروهی است  این که هر فردی با هر وضع مالی سعی می کند تا در مراسم گلریزان نقشی داشته باشد هر کسی برای این کمک دلیل خودش را  دارد اما این همکاری و هماهنگی مهربانانه  بسیار زیباست  و به زبان بی زبانی این شعر را در ذهن انسان تداعی می کند که دیگران کاشتند و ما خوردیم ما بکاریم که دیگران بخورند 

به نظر من مراسم گلریزان در کنگره از همان لحظه های نابی است که باید به آن تافت زد تا همین جور دست نخورده باقی بماند تا به همگان نشان دهد که ما ایرانیان نیز خمیر همکاری در وجودمان هست شاید به اندازه کافی ورز ش نداده اند.

تهیه مطلب و تایپ : همسفر مریم نهرمیانی لژیون ششم